Plan
→ Corniche Road
→ Marina Mall

Gdy kładliśmy się po 3:00 w nocy spać, jasne było, że następny dzień potraktujemy ulgowo. Wstaliśmy najpóźniej jak się dało (żeby tylko zdążyć na śniadanie), ale i tak oczy nam się zamykały. Trzy godziny różnicy czasu dawały się mocno we znaki. Dodatkowo niebo całkowicie zasnute chmurami też nie wywołało u nas entuzjazmu.

Samo śniadanie smaczne i urozmaicone. Smaki z kuchni zarówno europejskich, jak i azjatyckich – każdy coś dla siebie znajdzie. To jest plus hoteli sieciowych – wiesz, na co się piszesz.

Po śniadaniu czekało nas jeszcze dokończenie rozpakowywania walizek, a później musiałem jeszcze rozwiązać problem z brakiem internetu na zakupionej karcie telefonicznej. Na szczęście dość szybko dotarłem do informacji o konieczności odpowiedniego skonfigurowania APNu i nasz „dawca” internetu ożył 🙂

Już przed wylotem podejrzewałem, że mój misternie przygotowany plan wyjazdu na miejscu ulegnie sporym zmianom i niestety od pierwszego dnia zwiedzania wszystko musiałem układać na nowo 😦
Było już po 13:00 i stwierdziliśmy, że dzisiaj czasu i siły starczy nam jedynie na rekonesans okolic Corniche Road oraz zakupy w Marina Mall.

Nasz pierwszy punkt to Al Bahr Towers. Bliźniacze wieże nie imponują wielkością (147 m), ale uważane są za jeden z symboli miasta. Największe wrażenie robią osłony przeciwsłoneczne, które otwierają/zamykają się automatycznie w zależności od intensywności promieni słonecznych. Jako punkt widokowy upatrzyłem sobie mały zjazd do parku znajdującego się po drugiej stronie autostrady. Co prawda stał tam zakaz wjazdu, ale za to spokojnie można było zaparkować. Widok okazał się całkiem niezły.

Al Bahr Towers

Przy okazji – proporcja ilości samochodów białych do innych kolorów, jaką widać na zdjęciu powyżej, jest w pełni zgodna z tym, co spotkaliśmy na ulicach zarówno Abu Dhabi, jaki i Dubaju.

Postój zabrał nam ledwie kilku minut i ruszyliśmy w kierunku Corniche Road. Wjechaliśmy od strony zachodniej i w ramach rekonesansu przejechaliśmy cały bulwar, aż do bramy Pałacu Prezydenckiego. Oprócz podziwiania widoków naszym głównym celem było namierzenie wypożyczalni gokartów. Zauważyliśmy ze 2-3 takie punkty. Najbardziej pasował nam ten umiejscowiony przy samym zjeździe w kierunku Marina Mall. Jego głównym plusem był usytuowany tuż obok całkiem spory parking.
Parking był miejski, więc konieczne było pobranie biletu z parkometru. No i standardowo problem – automat przyjmuje tylko monety. Obszedłem okoliczne sklepiki, ale nic nie wskórałem – nikt nie chciał mi rozmienić 10 dirhamów na monety. Trudno, najwyżej będzie mandat. W wypożyczalni gokartów zwyczaje takie jak u nas – trzeba zostawić dowód. Różnica jest za to w ich stanie technicznym (lepszy) i w cenie (dużo drożej). Wzięliśmy dwa pojazdy na 45 minut i ruszyliśmy promenadą. Zapewne w upalne dni ten deptak tętni życiem, ale teraz było raczej pustawo. Dojechaliśmy do głównego wejścia na plażę Corniche, pooglądaliśmy widoki i trzeba było już wracać.

Widok na ADNOC Headquarters (342 m) oraz połączone St. Regis Luxury Hotel (233 m) i Nation Towers Residential Lofts (268 m)

Corniche Road (z tyłu Burj Mohammed Bin Rashid – 381 m)

Dochodziła 16:00 – czas na obiad i zakupy. Do Marina Mall mieliśmy raptem 2 km, więc za chwilę byliśmy na miejscu. Na początek mieliśmy w planach mały rekonesans, ale już po kwadransie stwierdziliśmy, że wystarczy. Całe centrum handlowe jest ponad dwukrotnie większe od Złotych Tarasów i na obejście go nie mieliśmy sił. Pora na konkrety.
Najpierw wymiana waluty – poziom 0, Al Ansari Exchange, kurs dolara 3,65. Kilka okienek, więc chwila i jesteśmy szczęśliwymi posiadaczami większej ilości lokalnej waluty.
Teraz obiad. Lokal oczywiście z oferty Entertainera. Nie za bardzo mieliśmy koncepcję co zjeść, więc stwierdziliśmy, że zobaczymy na co pierwsze trafimy. Trafiliśmy na ‚La Brioche’. Jeżeli chodzi o wystrój, lokal wyglądał zachęcająco, a sądząc po kwocie „do zaoszczędzenia z Entertainerem” był w sam raz cenowo. I rzeczywiście. Dwa dania główne uzupełnione o frytki dla Karoli okazały się bardzo smaczne i były aż za duże dla naszej trójki. Tutaj w zasadzie po raz pierwszy zetknęliśmy się z tym, co później okazało się normalką – ekstremalnie miła i uczynna obsługa. Delikatne spojrzenie w kierunku kelnera i już biegnie, żeby zapytać, czy coś podać. Karoli spadł widelec, to dwie osoby na raz rzuciły się pod stół, a trzecia od razu położyła na stole nowy. Trochę czuliśmy się tym na początku spięci, ale z czasem przywykliśmy :). Po raz pierwszy także płaciłem z użyciem kuponu Entertainera. Wyglądało to trochę inaczej niż się spodziewałem – prosisz o rachunek, gdy kelner go przynosi, wybierasz kupon w aplikacji, podajesz swój kod, potem kelner wbija kod lokalu, spisuje kod transakcji, wraca do kasy i za chwilę przynosi rachunek z uwzględnionym rabatem. U nas najczęściej jeżeli nie zgłosisz promocji/rabatu przed wydrukowaniem paragonu, to już ‚po ptokach’, a tu zupełnie odwrotnie :).
Kompletnie obżarci przeszliśmy do ostatniej części – czyli zakupów w markecie. Zwykły Carrefour, ceny nieco wyższe niż u nas, nie ma o czym specjalnie opowiadać. Jako że naprzeciwko kas było kilka sklepów z pamiątkami, to zakupy nieco nam się przeciągnęły. Przy tej okazji sprawdziłem, jak tę emiracką rzeczywistość odbiera moja żona. Przed wyjazdem oznajmiła, że nie zamierza mnie odstępować nawet na krok, bo nie będzie się tam czuła bezpiecznie. No to sprawdźmy.
– Miś, to ja bym szybko skoczył zanieść zakupy do samochodu, a Wy tu popatrzcie na pamiątki.
– Dobra, my tu się będziemy gdzieś kręcić po sklepikach. Znajdziesz nas.
🙂 🙂 🙂
Gdy wróciłem, dziewczyny miały już powybierane kubeczki, magnesiki i różne takie.

Jeszcze po porcji lodów (z Baskin Robbins) i ruszyliśmy do samochodu. Zaraz po wyjściu pojawiła się bardzo duża przeszkoda – Marina Eye. Pięknie oświetlone młyńskie koło, robiło naprawdę duże wrażenie. Karola nie chciała słyszeć, że nie mamy już na to siły. Udało się ją przekonać, że jak tu wrócimy, to na pewno skorzystamy z tej atrakcji.

Przyznam, że byliśmy przekonani, że jeszcze wrócimy do Marina Mall, że przejedziemy się Marina Eye, ale niestety już tu nie wróciliśmy. Może przy następnej wizycie …

Podsumowanie dnia
To był bardzo krótki dzień, ale na więcej nie starczyło sił. Żałuję, że nie mieliśmy czasu, aby przejechać całą promenadę wzdłuż Corniche Road.
Niezależnie od tego wiedzieliśmy już, że przyjazd do Emiratów to był świetny pomysł 🙂

Plan
→ Wielki Meczet Szejka Zayeda
→ Observation Deck at 300
→ ciekawostki architektoniczne miasta

Skoro wczoraj był Emirates Palace, to dzisiaj musi być Wielki Meczet Szejka Zayeda !

Trzecia pobudka w Emiratach była już w miarę bezbolesna, ale postanowiliśmy jednak nie ciągać naszej pociechy na śniadanie. Dzięki temu poranek znów minął sprawnie i tuż przed 11:00 byliśmy gotowi do wyjścia.
Do Wielkiego Meczetu mieliśmy raptem 5 km, więc już po kilku minutach zajechaliśmy na dość potężny parking. Na szczęście o tej godzinie wypełniony był dopiero w jednej czwartej.
Punkt pierwszy to przejście przez kontrolę bezpieczeństwa (i dopuszczalnego ubioru). Oddzielne wejścia dla kobiet i mężczyzn, kontrola mniej więcej jak na lotnisku, ochrona tak jak w innych tutejszych miejscach – miła, lecz stanowcza.

Przechodzimy bez żadnych komplikacji i stajemy przed wspaniałym pałacem sułtana z baśni … wróć … wspaniałym meczetem. Biel, złoto, kilkadziesiąt kopuł – robi wrażenie. Wiem, że to miejsce kultu religijnego, ale dyskretnie rozglądam się za wypożyczalnią latających dywanów 😉

Jako że do południowej modlitwy została już tylko godzina (a na czas modlitw meczet jest zamykany dla turystów), to ruszyliśmy w kierunku głównego wejścia. Przyznam, że byłem nieco zawiedziony, gdy okazało się, iż przejście przez główny dziedziniec jest zamknięte i do meczetu wchodzi się z boku od strony „krużganków”. Owszem, dzięki temu można bez przeszkód podziwiać największą marmurową mozaiką na świecie (17 tys. m²), ale jednak ze środka tego placu musi być niesamowity widok.
Ruszyliśmy wzdłuż przepięknej kolumnady. Po drodze obowiązkowy przystanek przy rzędzie szafek na buty i już na boso wchodzimy do środka. Już pierwsza sala (foyer) robi niesamowite wrażenie – wszędzie biały marmur, ozdobny żyrandol, motywy kwiatowe na ścianach i podłodze.

Wielki Meczet Szejka Zayeda

Wielki Meczet Szejka Zayeda

A pomyśleć, że to dopiero „przystawka”. Sala główna jest niesamowita. Przyznam, że ciężko mi ją z czymś porównać. Wszędzie zdobienia, monumentalne kolumny, na podłodze ogromny dywan (oczywiście największy ręcznie tkany dywan na świecie – ponad 5.600 m²) i żyrandole ozdobione kryształami Swarovskiego. Ach, te żyrandole ! Coś niesamowitego ! Największy waży 12 ton (i o dziwo nie  jest największy na świecie, a „dopiero” trzeci).

Wielki Meczet Szejka Zayeda

Wielki Meczet Szejka Zayeda

Wielki Meczet Szejka Zayeda

Lekko oszołomieni wychodzimy na zewnątrz. Niestety pochmurne niebo szybko wyprowadza nas z tego stanu. Stwierdzamy, że tego miejsca nie można fotografować w tak marnym świetle – podziwianie bajkowej architektury przenosimy na jutrzejszy poranek.
Teraz ruszamy, aby przyjrzeć się kilku perełkom architektonicznym tego miasta, a do meczetu wrócimy wieczorem.

Na początek domek klubowy na polu golfowym Abu Dhabi Golf Club. Myślę, że robi wrażenie nie tylko na miłośnikach golfa.

Abu Dhabi Golf Club

Następny budynek to biurowiec będący główną siedzibą firmy Aldar (jednego z większych lokalnych developerów) – okrągły wieżowiec, który wg zamysłu jego projektantów miał przypominać olbrzymią okrągłą muszlę leżącą na piasku i skrywającą perłę. Wyczytałem też gdzieś, iż jest to największy okrągły budynek na świecie.
O ile przy polu golfowym był parking i można było się spokojnie przespacerować pod sam budynek, to tutaj pojawiły się problemy – naokoło same ulice bez miejsc do zaparkowania albo place budowy. Zrobiłem kilka kółek i się poddałem. Podjechaliśmy na parking centrum handlowego położonego tuż obok, ale widok stamtąd był raczej słaby. Byliśmy już lekko zdesperowani i zaparkowaliśmy przy prowizorycznym wejściu na plażę, na której znajdowały się dwie ogromne konstrukcje wchodzące na kilkadziesiąt metrów w wodę. Wspięliśmy się na jedną z nich i okazało się, że widok na Aldar HQ był całkiem dobry.

Aldar HQ

Kolejny punkt to Capital Gate – najbardziej zakrzywiony budynek na świecie. Ma 160 metrów wysokości i jest odchylony aż o 18º w bok (a np. wieża w Pizie jest przechylona zaledwie o około 4 stopnie). Dotychczas podziwialiśmy jedynie jego nocne oświetlenie z naszego hotelowego basenu.
Tutaj też nie miałem pewności skąd będziemy mieli najlepszy widok. Postanowiłem wjechać na mały półwysep znajdujący się po drugiej stronie autostrady. Zjechaliśmy z zatłoczonej 6-pasmowej autostrady na kompletnie pustą uliczkę – żadnych ludzi, żadnych aut. Dziwnie. Zostawiliśmy samochód na kompletnie pustym parkingu i przeszliśmy nad brzeg kanału. Capital Gate ukazał nam się w pełnej krasie 🙂

Capital Gate

Teraz czas na miejsce, od którego planowałem rozpocząć zwiedzanie Abu Dhabi – Observation Deck at 300, czyli kawiarnia z panoramicznym widokiem na Abu Dhabi znajdująca się na 74. piętrze Wieży nr 2 Etihad Towers (czyli tej najwyższej mierzącej 305 metrów).
Minąłem hotel Emirates Palace, skręciłem w lewo za znakami i wjechaliśmy na parking (płatny) pod Etihad Towers. Przyznam, że nie za bardzo wiedzieliśmy, pod którym jesteśmy budynkiem, więc po prostu skierowaliśmy się do najbliższej windy. Wjechaliśmy na parter i od razu pierwszy mały sukces – jesteśmy tuż obok restauracji, w której planowaliśmy później zjeść obiad. Świetnie :). Teraz tylko znaleźć wjazd do Observation Deck. Obeszliśmy cały poziom i żadnej informacji. Za to masa ekskluzywnych sklepów i powystawianych Aston Martinów. Kiedy jednak minęliśmy (dość niepozorne) wejście do hotelu Jumeirah, skojarzyło mi się, że ta kawiarnia ma coś chyba z nim wspólnego. Wszedłem więc i zapytałem pani w recepcji, a ta wskazała mi znajdujące się obok schody i powiedziała, że tędy do wejścia 🙂 Rzeczywiście zaraz przy wejściu na wyższe piętro znajdowała informacja i kasa. Jako że często w takich miejscach turyści wpadają jedynie na małą fotkę i nie korzystają z atrakcji kulinarnych lokalu, to tutaj postanowili, że nieco konsumpcję jednak wymuszą – bilety są dość drogie (75 dirhamów), ale w tym jest 50 dhs na wydanie w kawiarni.

Observation Deck at 300

Wjeżdżamy windą na 74. piętro. Oczywiście stoliki z widokiem na Emirates Palace oraz Corniche Road w komplecie zajęte 😦 Godzina była jeszcze w miarę wczesna, więc stwierdziliśmy, że będziemy tak długo podziwiali widoki, aż zwolni się jakiś ciekawy stolik.

Brama Pałacu Prezydenckiego

Marina Mall

Etihad Towers

Hotel Emirates Palace

Pałac Prezydencki

Po kilkunastu minutach i kilku okrążeniach całego lokalu mieliśmy jednak dość. Dziewczyny usiadły przy pierwszym wolnym stoliku i zajęły się zamówieniem, a ja przysiadłem się do jednego (zapewne) miłego pana, który od dłuższego czasu siedział przy pustej butelce wody i namiętnie rozsyłał sms-y. Udało się – stwierdził, że czas na niego i mogliśmy się wygodnie rozsiąść i podziwiać Emirates Palace z wysokości 300 metrów.

Gdy już nacieszyliśmy się widokiem, powróciliśmy na parter, do restauracji Al Gusto Italiano. Wybór znów okazał się trafny – smacznie, miło i niezbyt drogo 🙂 (jak na lokalne warunki i zniżkę z Entertainera oczywiście).

A na koniec dnia powrót do Wielkiego Meczetu Szejka Zayeda. Podczas naszej porannej wizyty zauważyliśmy, że reguły dotyczące strojów nie są egzekwowane bardzo rygorystycznie i sporo pań spacerowało w zwężanych spodniach. Dlatego też moja Ula nieco zmieniła swój strój. Nikt przy wejściu się o to nie przyczepił i tuż przed zachodem słońca byliśmy pod meczetem.
Teraz to dopiero bajka. Nie będę próbował dobierać odpowiednich słów – po prostu trzeba to zobaczyć 🙂

Plan zrealizowany – można wracać do hotelu. Godzina nie była jeszcze bardzo późna, ale chcieliśmy przynajmniej zacząć pakowanie przed jutrzejszą wyprowadzką z hotelu i przenosinami do Dubaju.

Podsumowanie dnia
Wczoraj Emirates Palace, dzisiaj Wielki Meczet – wspaniałe wrażenia !!! 🙂
Oprócz tego Observation Deck, Capital Gate, Aldar HQ i domek klubowy na polu Abu Dhabi Golf Club – wszystkie te miejsca zdecydowanie warte były odwiedzenia.

Plan
→ Wielki Meczet Szejka Zayeda
→ Przenosiny do Dubaju (to w części 2)
→ Dubai Miracle Garden (to w części 2)

Mimo że już dwa razy odwiedzaliśmy Wielki Meczet, to wciąż nie zrealizowaliśmy całego planu – podziwianie jego architektury w świetle dziennym zostało nam na pożegnanie z Abu Dhabi.

Szybkie śniadanie, dokończenie pakowania i w pół do 11:00 byliśmy gotowi do pożegnania z naszym hotelem. Zanim jednak na dobre się wyprowadziliśmy, poświęciliśmy chwilę na podziwianie kilku niskich przelotów wojskowych odrzutowców, które pozostawiały za sobą smugi dymu w kolorach flagi Zjednoczonych Emiratów. Nie wiem, czy były to jakieś ćwiczenia, czy może standardowy niedzielny rytuał, ale widok przedni 🙂

Wymeldowanie poszło sprawnie (zwłaszcza że hotel był opłacony z góry 🙂 ) i za chwilę byliśmy pod Meczetem. Tym razem ochrona wykazała się dużo większą czujnością i moja żona dostała ‚bana’ na wejście w swoich wąskich spodniach, i została zaproszona do przebieralni z abayami. Do wyboru było nawet kilka rozmiarów i wbrew temu, co czytałem w kilku miejscach w necie, nie musiała zostawić żadnego dokumentu.
Po chwilowej konsternacji stwierdziliśmy, że to może nawet ciekawa odmiana 🙂

Statyw znów poszedł w ruch.

Pod koniec wizyty trafiły nam się jeszcze dwa małe zaskoczenia. Najpierw okazało się, że meczetu nie można niestety obejść dookoła. Chwilę później przy jednym z ostatnich zdjęć podszedł do nas ochroniarz, poprosił, aby pokazać mu zrobione zdjęcie, a po jego obejrzeniu poinformował, że nie można tu robić zdjęć z jakimikolwiek gestami/pozami (tu akurat podnieśliśmy radośnie ręce do góry) i musimy je usunąć. Jako że zdjęć mieliśmy już cały worek (w tym całkiem sporo tych ‚niedozwolonych’), to nie dyskutowałem, tylko grzecznie je usunąłem.

A później już tylko ostatni rzut oka na meczet. Wypożyczalni latających dywanów nie udało mi się odnaleźć, ale za to na pożegnanie z Abu Dhabi myśliwce znów „rozpostarły” nad nami flagę Emiratów 🙂

Powitanie Dubaju w 2. części relacji z tego dnia.

Podsumowanie wizyty w Abu Dhabi
Hotel Emirates Palace i Wielki Meczet Szejka Zayeda zrobiły na nas niesamowite wrażenie. Wiele innych miejsc jest także wartych odwiedzenia. Zdecydowanie uważam, iż nie jest to miasto na jednodniowy wypad, jak to sugerowane było często w czytanych przeze mnie relacjach.

Odnośnie samego miasta, to jest przyjazne dla turystów, czysto i dość spokojnie. W miejscach publicznych wyraźnie widać, że islamska tradycja patriarchalna jest tu wciąż bardzo silna – spotykaliśmy praktycznie tylko grupy mężczyzn albo całe rodziny. Grupki samych pań były rzadkością, a samotnej kobiety nie widzieliśmy ani razu.

Podsumowując – warto, warto, naprawdę warto tu przyjechać !!!